ARKADAŞIM BADEM AĞACI

ARKADAŞIM BADEM AĞACI

Sen ağaçların aptalı
Ben insanların
Seni kandırır havalar
Beni sevdalar

Bir ılıman hava esmeye görsün
Düşünmeden gelecek karakış..
Acarsın çiçeklerini ..
Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...

Bir güler yüz bir tatlı söz..
Açarım yüreğimi hemen
Yemişe durmadan çarpar seni karayel
Beni karasevda

Hem de bilerek kandırıldığımızı
Kaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza
Koş desinler bize şaşkın
Sonu gelmese de hiç bir aşkın
Açalım yine de çiçeklerimizi

Senden yanayım arkadaşım
Havanı bulunca aç çiçeklerini
Nasıl açıyorsam yüreğimi
Belki bu kez kış olmaz
Bakarsın sevdan düş olmaz
Nasıl vermişsem kendimi son sevdama
Vur kendini sen de bu güzel havaya


AZİZ NESİN


çok sevdiğim şiirlerden biridir. hayatta duruşumla burda anlatılan badem ağacını benzetirim hep. güneş ışığı yüzünü gösterince erir benim de insanlara karşı olan buzlarım. sonra tekrar aynı yerden aynı insanlardan ya da onlara benzer birilerinden çiçeğim koparılır. kızsam da bu huyuma sinirlensem de çoğu zaman kendimi seviyorum. iyi niyetimi de..