uzun uzun cümleler kurmak gelmiyor içimden. sıcak bir bardak çay yanında tatlı tuzlu kurabiyeler aydınlık bir oda açık bir hava okunmayı bekleyen kitaplar. hayallimde bu portre canlanıyor. ama hayat bu kadar basit ve sade değil. yapılması edilmesi gereken zorunluluık içeren cümleler yumağı sanki.
hızlanan devamlı tükenen yetinmeyip etrafındakileri tüketen bir öğütücü gibi. tuaf bir şey. kara deliğe benzetiyorum . her şeyi içine çeken ama bir yere değil sonsuz bir boşlığa çekiyor. bu düşüneler içideyim ben de bilmiyorum neden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder